Het was niet voorbestemd, maar het was het wel waard

Hoewel het leven en de omstandigheden ons uit elkaar hebben gedreven, was het het toch waard…

Ik herinner mij nog altijd de manier waarop jij liep, de manier waarop je naar me keek… De manier waarop we samen lachten over de meest onzinnige dingen… alleen maar omdat we gewoon gelukkig waren.

Het leven en de omstandigheden hebben ons uit elkaar gedreven, maar toch was het het waard… Het was het waard om geheimen, knuffels, kusjes en wensen te delen met jou…

Het leven en de omstandigheden hebben ons uit elkaar gedreven, maar toch was het het waard…

Het leven heeft ons een geschenk gegeven, namelijk het geschenk om te weten wie we zijn en hoe we van onszelf kunnen houden en dat is het enige dat ertoe doet. Ik zal mezelf niet beladen met gevoelens van spijt omdat jij er niet meer bent. Ik kan niet gaan lopen verkondigen dat ik je voor altijd verloren ben en dat ik zoveel pech heb. Dat het lot jou van mij heeft afgepakt. Het gegeven dat ik al een klein deel van mijn leven met jou heb mogen delen is meer dan genoeg om mezelf gezegend te voelen.

Het leven en de omstandigheden hebben ons uit elkaar gedreven, maar toch was het het waard…

Ik zal niet gaan zitten huilen omdat jij er niet meer bent; jij maakte mij gelukkig. Je hielp mij weer in de liefde te geloven; in respect, in samenhorigheid.

Jij hielp mij geloven in de volmaakte combinatie tussen twee onvolmaakte wezens, ook al had ik liever gehad dat je aan mijn zijde was gebleven. Ook al heeft het leven jou van mij weggedreven als een heftige orkaan en zal ik jou nooit meer zien. Het maakt me niets uit. De herinnering aan jou zal voor altijd bij mij blijven.

Misschien zal je nieuwe geliefden ontmoeten en ik weet ook dat ik mezelf niet voor de liefde zal afsluiten. Het leven is in staat om ons te verrassen zonder dat we dit überhaupt doorhebben. Het is ook mogelijk dat de liefde nooit meer bij me aan zal kloppen… Eerlijk waar, hoe kan iemand dit ooit weten?

Wat er echter ook gebeurt, jouw kusjes en de lieve woorden die je altijd zei om mij te kalmeren op momenten dat ik er het slechtst aan toe was… die dingen zullen altijd een bijzonder plekje in mijn hart hebben.

Misschien zal je nieuwe geliefden ontmoeten en ook ik zal mezelf niet verbergen. Het kan heel goed zijn dat het leven mij nog zal verrassen.

En wat er ook gebeurt, de manier waarop jij mij op mijn voorhoofd kuste en op mijn neus; de manier waarop je mijn handen vastpakte en ernaar keek op een manier die mij het gevoel gaf dat ik speciaal was; de manier waarop je mij omhoog tilde en ons het gevoel gaf alsof we de baas waren van geluk… die dingen zullen altijd een bijzonder plekje in mijn hart hebben.

De kracht van herinneringen

Herinneringen zijn iemands essentie, de essentie van zijn ervaringen en momenten. Ze maken deel uit van onze geschiedenis en de manier waarop ons leven verloopt. Of ze nu goed of slecht zijn, ze hebben veel macht over ons. Ze kunnen ons namelijk binnen enkele seconden kippenvel bezorgen, ervoor zorgen dat we in huilen uitbarsten of simpelweg een glimlach op ons gezicht toveren.

Zoals ik in het verhaaltje hierboven ook al aangaf: de herinneringen aan de dingen die we hebben meegemaakt en dingen die we gevoeld hebben blijven voortleven, ook al zijn we ons bewust dat het gewoon niet voorbestemd was. Een herinnering kan ons voeden, geeft ons kracht.

Daarom maakt het niet uit of een relatie om wat voor reden dan ook niet overeind bleef. Je zal namelijk altijd de herinneringen aan en de essentie en de stempel van deze relatie bij je hebben. En ook al pak je je leven weer op, je zal altijd de herinneringen nog hebben.

Wees echter wel waakzaam en klamp jezelf niet harder aan deze herinneringen vast dan aanbevolen of nodig is. Deze herinneringen zijn namelijk heel goed in staat om open wonden achter te laten.

Mooie herinneringen aan de mensen waar je van hield bewaren is iets goeds en positiefs. Wat we echter nooit zouden moeten doen, is vast blijven zitten in het verleden. Het leven gaat door en we moeten gelukkig proberen te blijven en open blijven staan voor nieuwe ervaringen en nieuwe mensen die ons weer gelukkig kunnen maken.

De herinneringen die we op een positieve manier herleven zijn gunstig voor ons en geven ons het gevoel dat het leven ons een geschenk heeft gegeven en daar zouden we ons erg gezegend om moeten voelen. Bovendien kun je van elke ervaring wel iets leren.

Herinneringen zijn deel van het leven. Wanneer die mensen er niet meer zijn, zorgen herinneringen ervoor dat we ons weer met hen verbonden voelen, ook al is het maar voor even. We moeten deze herinneringen daarom met plezier herleven en niet met verdriet of nostalgie. Bewaar de goede momenten en leer van de slechtere.

Probeer herinneringen niet te gebruiken om jezelf te kwellen over hetgeen je verloren bent. Zonder herinneringen zou ons leven namelijk erg leeg zijn. Misschien zouden we niet meer kunnen klagen over dingen uit het verleden, maar we zouden ook nergens meer blij van kunnen worden. Misschien zouden we over niets uit het verleden nog verdrietig kunnen zijn, maar we zouden ook over niets uit het verleden meer tevreden kunnen zijn.

Onze herinneringen beschikken over leven.